De schaamte voorbij

Ik schaam me als mijn mond vol zit van rode biet of blauwe bes

Nét na het eten van een hap

De cultuur schrijft dan weer witte dan weer zwarte tanden voor

Mijn gevoel weet het soms even niet

En voldoen aan het ideaalbeeld elke keer als ik terugkom

Kost me een hoop energie

Zou daar al een school voor bestaan?

Die je helpt bij incarnatie verdriet

Kunnen we dan afspreken dat we zelf weten wat we doen?

Dat je je eigen pad volgt ook al ziet een ander er door een ringetje te halen uit

Ik sla shellac nagels voor de handen over

Hoezo is dat opeens zo ontstaan?

Laten we lachen in plaats van met een zomaar ontstaan ideaalbeeld te volstaan

Laten we leven en ons richten op de diepere laag in ons hart

Afbeelding: met dank aan This_is_Engineering via Pixabay Boekelo, 24 juni 2025 Gecreëerd vanuit het hart, door Jessica van Raalte