Waarom kan ik me op mezelf verlaten
of is het liever bouwen dan?
Ik (k)eer steeds meer (terug naar) de natuur
En die leefstijlgerichte gedragsverandering
is dit nu dan te boring, te tam?
Wat is die natuur dan, of word ik horendol
van om mezelf te zijn, snel, ik verdring
mijn gedachten, mijn gevoel,
ik zal hen verdoven met een vrolijke lach op mijn smoel
en verdomd waarom is dat nu zo lastig nog?
want een ander prikt er schielijk doorheen
en die pretbek van jou, is die echt of nep?
‘k zal ’t toch niet weten, houd je jezelf nu voor de gek?
help, mijn oren doen nu pijn
eerst was het geluid wat zachter en opeens toch weer heel hard
want online leren, soms is het feest
soms zou je willen zeggen, stop de fles terug in de geest
oh nee, het is andersom toch, of toch ook weer niet
want schoenmaker, blijf bij je leest
of toch niet dan, laten we vooral breder kijken naar onszelf
want jij zelf bent die Holy Grail, dans met jezelf
het leven door
Dit is een aanklacht
want de macht ligt niet alleen bij jezelf, vooral ook bij de
ander en de maatschappij
en toch wil ik je zeggen, pak jezelf bij de kladden
en ga aan de slag
vooral met natuurlijk eten, en beweeg een stuk meer
de eerste zes maanden van een dieet,
dit is fantastisch cardiovasculair
na 2 jaar vallen mensen weer terug
en dus is het een klus
om langer dit gewicht eraf te houden, toch
Toch wil ik je nu vragen per direct
houd volledig van jezelf
met een onsje meer en vooral met respect (Aretha Franklin)
is het mogelijk om jezelf te lokken naar het licht?
want ik weet het wordt pas beter als jezelf denkt
‘dit is klote dan’
maar goed, het is wat het is,
kom, ik zet de schouders erop,
oh nee, eronder
of wacht, wellicht eerst ondersteuning vragen dan,
ah nee, wat zeg ik nu, je doet het liever zelf
want je leidt jezelf naar de slachtbank
telkens weer
wat kan het jou verrotten,
die ander heeft zoveel meer zeer
jij doet er toch niet toe dan
welnee, dat is toch al te dol
dat ik een milliseconde aan mezelf besteed
hup, geen gezeur
en doorwerken
frustratie, verveling, leuk of slecht gevoel als een Pavlov hond stoppen we ’t eten achter in de smoel want zo zijn we getraind telkens weer want een tikje anders denken wat is dat nu toch? Toch vind ik het boeiend, wat gaat er mis? Maar wat is ‘mis’, het is toch prima, zoals het is Dus haal weg elke lading over goed en fout en dan ook die controle dat is zo 2020, man Het leven is juist leren loslaten en weten ik weet waar ik nu sta en langzaam en zeker leer ik mijzelf toestaan waar wil ik wél naartoe? En dat dan nu te weten Verhip, wat ben ik dankbaar dan Want hoe meer ik bij datgene betrokken ben waarvan ik houd dit is een fokking positieve spiraal man het lijkt wel of ik écht leef want ik leef door zen te zijn, man elke keer een beetje meer of ga ik aan de karamel zeezout dan dat is zo goed teveel zoet, dat is teveel, we stoppen er wat zout bij, hup, je gaat gewoon door zo’n levensmiddelentechnoloog die weet ’t wel, mens het voelt bijna als een misdaad niet tegen de mensheid misschien? Toch ‘adviseer’ ik soms mensen eet jezelf klem joh, ga helemaal los, gaat dat jou nu dienen op de lange termijn? of ga jij straks kreperen zo weinig fijn Daarom is het leren leven met je werkelijke zelf het mooiste hoor het zingt in een koor anderen hebben altijd wat te zeuren Dus vraag ik je te leren kleuren, buiten de lijn Het voelt soms wat onwennig Een tandje minder dan Dat gaat dan over ongezond snacken want al dat lekkerbekken is standaard hoor En je mag ook leren goed te eten je te voeden zoals het behoort koken, plannen, supermarktkeuzes een stuk vertrouwen, dat je ’t zelf wel kunt En dat je op jezelf kunt bouwen in vertrouwen En ga leven op de automatische piloot. Met gezonder gedrag gericht op het fijn Je moet helemaal niks autonomie, zekerheid & vertrouwen zijn toch helemaal je ding Of is dat nu toch weerstand En waarom wordt er toch altijd met wetenschappelijk geschermd Ik ben toch meer dan ‘the eye of the beholder’? En ik zeg je, visualiseer al die calorieën down the drain want ook al slaat het nergens op wat ik mezelf als tiener aanleerde werkt in mijn hoofd fantastisch goed man en ik merkte vooral gewichtseffecten hé, wat is dit nu, ben ik nu blij? En dan gaat die hand toch minder vaak in de chipszak die nooit in het stof verdwijnt Vandaar dat mijn cliënten die ik dit verhaal vertelde van die calorieën Misschien zeg je: ‘schiet mij maar lek’ maar als ik teveel gevreet schuif in mijn bek en dat laatste doe ik liever alleen zo nu en dan dan visualiseer ik dat het teveel van alles verdwijnt in de wc 18 november 2023
Commentaires