En wil je nu wel weten dat ik een kamelenteen zag heb ik echt dat perfecte lichaam, of ben ik een dief in de nacht? want toonde ik nu werkelijk dat heerlijk evenbeeld en wat is dan een kamelenteen, 'k zou niet weten, niet want er huist gewoon perfectie in het zien van helemaal niets en alles mag er zijn in complete harmonie
Van kijken in de spiegel, en denken, ik ben goed, ‘k mag zijn hier op aard’
en dat wij naar ons omzien
in ’t allerdiepste besef
mijn godin, dit is mijn leven, mijn pracht & praal
mijn god, moet ik nu echt leren leven
met deze scherpe pen in mij?
waarom pakte ik de handschoen, deze bal van verdriet
het is zo mooi, vergeet ik dat soms niet?
en daarom mag ik leren
om te gaan met mijn gift
veel langer nog dan 40 dagen
zo veel langer nu
hoe kan dat dan, geef mij ontspanning nu
en al dat aarden en ademen naar de buik
het helpt mij zeker, nooit genoeg
mag ik ook beseffen dat goed zijn, goed genoeg is voor mij
en dat goed ook slecht mag zijn
en zal ik dan god danken, ik kwam en zag en overwon
en al dat bidden en dat smaken, is dat hoe het begon?
of kan ik nu toch werkelijk
die rust vinden mij
en dat dat ook betekent, de volledige plek innemen in mij
in alle facetten, heel mooi, heel fijn
en tussen die kristallen
in die heldere nacht
mag ik u dan behoeden voor alle praal & pracht
en kan ik nu dan werkelijk, die rust vinden in mij?
en dat stuk van onverholen verdriet om het verkeerde pad
nu eindelijk loslaten
nu die werkelijke release
en god nu te danken
voor al mijn zintuigen mooi en goed
en dat ik mijn aandacht nu mag richten
niet alleen op mij en ook die ander mag betrachten
zoals het behoort
want schrijven wij niet allen
een stukje geschiedenis
en godin wat is dat lastig
of toch een uitdaging bovendien
dat ik nu toch mag rusten
begenadigd in de gift
en dat mijn hart, mijn brein, mijn lief & ziel samen zijn in harmonie
en is dat dan geen vrede, als schrijver van het lot?
mijn god dat laat mij beven en ik schrik me rot
en mogen wij nu leren
’t is ok, het komt wel goed
en dan nu toch die nervus vagus
te eren in harmonie
wat is die disbalans in ’t leven zoals we ‘m nu ervaren dan
gewoon zoals ’t behoort?
of mogen we naar die ander omzien
in rust, pais & vree
en weet je, dat is voor mij pas leven
en daarom mag ik ook leren ervaren
die rust, die mag er zijn
en kan ik dan nu werkelijk
die ondersteuning van mezelf er laten zijn?
en waarom verschijnt dat woordbeeld van Jet steeds in mijn hoofd?
ze duikt mij op in beelden, is dat het levenskoord?
want zoveel gebeurtenissen te beschrijven
ik verkoos, ik mag ook rust
alles wat ik placht te bevrijden
schonk ik volledige aandacht, zoals het behoort
dat ik los mag laten alles wat verstoort
en elke keer opnieuw die keuze maken
het komt wel goed die harmonie, heus hoor
En als ik dan mag lachen om Rote Rosen
mijn godin, het zijn er veel
En elke keer mag ik glimlachen
het is een rode roos, steeds weer
En al die kleuren, komen steeds naar voor, ik vind het top
en voel een grote Calimero, nog net in de dop
Waarom mag ik voelen dat wij allen schrijven gaan
Aan harmonie in ons leven en relatie
Soms voel ik me klein en soms weer groot
Dat is dikke prima, is dat nu die 10 met griffel of is een 8 ook goed, hoor?
Ieder keeltje zingt haar lied
Voor ons allen licht iets moois in het verschiet
En mag ik nu ook danken
die Indiase dames, ik ken ze niet
en zij zingen zo heel mooi, het is fantastisch, mag ik hen danken?
Die twee zo samen zijn masters, in hun element, zij zingen in harmonie +
En verscheen mij toch die andere dag nog een ander woord?
Wat moet ik dan denken
van die mug die naar binnenvloog
schonk ik hem dan het leven
en opende de poort
hij vloog naar buiten om te zweven
en hij bevrijdde mij van die al zware last
van al die prikken en dat steken
in mijne lijf, zo puur natuur
en nog altijd zal ik het niet weten
wat is, was nu en toen altijd
is dan het leven toch beklonken
in die dode vlieg daar aan mijn deur
mijn dochter schreeuwde, ieuw, wat eng toch
die dikke spin daar in de muur
dat spinnen vliegen eten, en deze was toch al dood man
en waarom nu toch schrikken voor de dood
dat is toch onderdeel van het leven
of beven wij voor helemaal niets
want wij verschijnselen en verdwijnen in de nacht
En waarom ratelt iedereen over de kou
Mijn dochter en mijn schoonmoeder
beschouwden beide de temperatuur
En mag ik toevoegen is 20 of 22,5ₒ⁰ dan het antwoord?
of kennen wij experts die daarover vertellen mogen
met velerlei achtergronden, dat weet ik wel
En mijn schoonmoeder verhaalde over die slavenarmband
Van 50 jaar terug
het is geen goud, wel doublé
Mogen wij dan nu eindelijk onze ketenen verbreken, deden wij dat niet veel eer?
wel mooi
en is dan nu dees zondag
toch echt die ene dag
dat – ik verstond – die einde error en het was toch einde era dag
mag ik erop vertrouwen
met die temperatuur komt het wel goed
want werd er niet gesproken over de komende winterdag
of was het nu die radio, of toch op 538
en hoorde ik niet zingen van die ene vriend
hij kon er niet meer over zingen
en veranderde zijn naam
en zeg toch ‘the’ met die long in uwe mond
was dat nu dan die leraar
die mijne schoonmoeder vond
open the door
eating here always
omkering waterstromen
en het enige dat ik hoorde zingen
was over liefde op die dag
want ben ik aan het verjaren of mag ik blijven dan
I am a survivor was het enige in koor
en al die mooie mannen die mij toezingen
is het enige dat ik hoor
gekleurde rozen verschijnen mij alom
en ’t is Duits al wat ik hoorde, continu door, waarom?
En de les voor ons zit in het niet weten, het komt wel goed, heus hoor
Bescherung, gedoe, gedonder
gerommel in de tent
geduvel en grijpen, daar duidde mijn schoonmoeder ook nog op
opa
en fijn eten daar in het ziekenhuis
Ik zorgde voor mijn gezin, de boodschap kwam wel door
En ik werd aanbeden, door mijne dochters hoor
En mag ik nogmaals de aandacht richten
op eating here always
or now and then
the first one
mom & dad not here everyday
of liever juist
met anderen samen in complete harmonie
met lichaam, lijf en leden
want soms mogen wij feesten en vasten dan
mogen wij ook dat leren loslaten
Dat is prudent, man
of is het vrouw, klein kind of knaap
En jonge vrouw, daarop mag ik bouwen
in vertrouwen, in relationele harmonie
Daarbij te weten, iemand is soms weg, ik zie hem niet
En toch is hij aanwezig in gedachten, in ’t verbond
wij mogen elkander dienen
En als ik hij hoor lees ik zij en andersom
wij zijn allen gelijken
van kop tot kont
Vandaag zag ik een hert lopen hier door de wei in Boekelo en 'k dacht, het is overdag wat fijn dat hij zich veilig voelen kan of is het toch een vrouw, een meisje dan en elke keuze die zij maakt, zij maakt 'm zelf vanuit hart, ziel, buik en handen want soms leert ons het leven er is zoet en zuur in het vat en soms branden wij bijna ons gat en mag ik dan wel weten ook in het kleinste ongeluk schuilt soms de grootste zegen voor ons in de bomen voor de pluk naar eigen believen het is goed, neem gerust je tijd en kies voor het levens leven tot in de eeuwigheid