Dit super persoonlijke blog schrijf ik voor jou om mij beter te leren kennen. Ik vind het een totale uitdaging om zo persoonlijk te zijn. Graag laat ik zien dat ik ook ‘maar’ een mens ben. En omdat ik wel kan blijven schaven, en toch ook tevreden mag leren zijn, is deze versie goed genoeg.
3 Tips voor jou als werkende medemens
Voor jou mijn persoonlijke verhaal over voeding. Wat heb jij eraan?
1. Je bereikt het zelf Alleen jij bepaalt jouw doelen. Omdenken, andere keuzes maken, het begint bij jezelf. En ja, je hebt soms best een keuze. Al is het maar op de manier hoe je ertegenaan kijkt. Al zeg ik niet dat je geen uitdagingen tegenkomt. Dat dingen som ‘k’ voelen en dat je je ‘het liefst’ chagrijnig voelt. 2. Het maakt verschil wat je eet Als jong kind/ tiener/ jong volwassene kun je soms wat minder gezonde keuzes maken en heb je nog een top verbranding. (Alhoewel in deze huidige tijd van overdaad aan lekkers, helaas niet meer altijd voor elk kind.) Hoe ouder je wordt, hoe minder je nodig hebt en hoe meer goede voeding je nodig hebt. (Al zou het mooi zijn als je de eerste drie jaar van jouw leven al goed gegeten hebt.) 3. Denk om naar mogelijkheden Accepteer jouw realiteit. Of je nu weinig tijd hebt, je lijf jou soms in de steek laat voor jouw gevoel of omdat je er niet zo uitziet als dat je zou willen. 3 Tips voor organisaties 1. Heb hart voor jouw collega’s Zij houden de boel draaiende. Als zij lekker in hun vel zitten, kun je als organisatie echt presteren. 2. Je mag nudgen Maak gezondere keuzes interessanter en zet ze voor het grijpen. Help jouw collega’s gemakkelijker een betere keuze te maken. Heb overleg met degene die de bedrijfskantine exploiteert. Hun belang is veel om te zetten. Wat is jouw belang? (Misschien toch gezonde collega’s?) 3. Maak het normaal Je kunt best regelmatig van lekkere dingen genieten. Volgens het Voedingscentrum heb je 3 keer per dag ruimte voor iets kleins en hooguit 3 keer per week voor iets groots. Is er een gezonder alternatief voor de vette snack mogelijk? Trakteer eens op iets lekkers met iets meer groente. VetGelukkig?! Een tijd geleden keek ik de tweede aflevering van VetGelukkig?! En eigenlijk raakten de verhalen mij diep. Het gevoel van er niet bij horen en er qua uiterlijk niet bij te passen. Ik was niet het populairste meisje van de klas. Met gym werd ik meestal als laatste uitgekozen. Wellicht logisch, ik was namelijk de jongste, kleinste en niet de meeste sportieve van de klas. Toch, dat gevoel van er niet bij horen, leuk is dat niet. ‘Stiekem’ heeft dat best wel impact op je leven. Aan de andere kant, ik ga ervanuit dat iedereen dat gevoel weleens heeft gehad, hetzij meer of minder. Wellicht is dat ook wel ‘normaal’. Lampenglas In die tijd was ik zo mager als een lampenglas. Ik at vrij weinig. Weinig van het eten vond ik lekker (overal deed ik appelmoes bij!). Mijn moeder hield het snoepen redelijk binnen de perken. Op de woensdagen en zaterdagen mochten wij een klein zakje chips. We hadden wel altijd een koekje bij de thee ’s middags en ’s avonds (oh ja, en ook op school hadden wij soms een koekje of pepernoten met een mandarijn). Voor de warme maaltijden liep ik niet echt warm. Het was een periode van veel rust, reinheid en regelmaat. Met weinig vriendinnen in de buurt (want ik woonde achteraf) leerde ik wel heel goed om zelfstandig buiten te spelen. En ik was en ben nog altijd dol op lezen. Muizenhapjes Wat ik me herinner, is dat ik altijd veel tijd nodig heb gehad voor het eten. Het liefst at ik muizenhapjes. Of ik had trek op momenten dat het niet uitkomt. Mijn broer zat me altijd op te jutten tijdens de warme maaltijd, want hij wilde graag weg. In de appel tijdens de schoolpauze had ik geen trek en die deelde ik vaak uit. Helaas zorgde dat er wel voor dat ik als klein kind al lang op de wc zat voor de grote boodschap. Puberpittig De pubertijd is voor iedereen best pittig. Ik kom uit een sterk gelovig gezin. Je ziet er dan niet echt charmant uit in je bloemetjesrokken en bijpassende blouses. Je leven is zoveel anders dan andere kinderen uit de klas die wel tv kijken of voor het eerst gaan stappen. Voor jou wellicht ondenkbaar. Misschien herken je je wel in mijn verhaal omdat je qua uiterlijk niet voldeed aan de ‘maatstaven’ (by the way f**k de ‘maatstaven’, al is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan). Mogelijkheden Ook zag ik altijd verschil qua wat andere kinderen konden en deden. Wij hadden thuis wat we nodig hadden, altijd erg basic. Mijn vader was stratenmaker en kluste bij voor extra’s. Hij zei ook altijd: “een dubbeltje wordt geen kwartje.” Mijn moeder was huisvrouw. We woonden mooi groen. Voor alles wat je wilde doen, kon je de fiets pakken. Aan hobby’s deden we niet. Vandaar dat fietsen mijn uitlaatklep was. Zwemmen vond ik wel leuk. Al mocht ik dat eigenlijk niet ( -> een zwempak is te bloot). Anorexia, Boulimia en Orthorexia Als echte (voormalige?) controlfreak en perfectionist (ja, ja, ik oefen met loslaten) heeft voeding mij wel altijd aangetrokken om daarmee controle te houden. De balans houden, is wel gelukt. Jezelf soms niet dun genoeg vinden, daar herken ik me wel in. Wat heeft mij ‘geholpen’? Ik ben inmiddels dol op eten. Als tiener heb ik een tijd geprobeerd de koekjes te laten staan. Dat was voor mij toen geen succes. Aangezien ik alles las wat los en vast zat, wist ik al wel dat ik als je ouder wordt, uitgebalanceerd eten erg belangrijk is. Je takelt overigens al af vanaf je vijfentwintigste. Nu laat ik koekjes dus meestal staan of ik moet er echt zin in hebben. Een feestje geef ik ook wat meer ruimte. Geniet van wat je eet. Weet wat er echt in zit. Als ik wel zin heb aan iets, dan maak ik het gewoon. Wel was en ben ik best wel gefocust op een strakke buik. Misschien heeft het er mee te maken dat ik niet vooraan heb gestaan met het uitdelen van ‘bloemkolen’. Gek eigenlijk dat het voelt alsof je uiterlijk zo belangrijk is. Als student was ik nog niet zo uitgebalanceerd. Ik at dan soms roze koeken met sperziebonen als avondeten. Voor de beweging ging ik regelmatig ’s avonds een stukje fietsen. Tijdens mijn jaar in Zwitserland werkte ik in een tehuis voor verstandelijk en lichamelijk uitgedaagde mensen. Daar leerde ik ook dat voeding belangrijk is. Ik vond het eigenlijk best zielig dat zij heel weinig mochten eten. Verder at ik daar twee keer per dag warm. Dat was even omschakelen. Lijfelijk verschil Mijn zus en ik verschillen ontzettend qua uiterlijk. En ik heb me altijd afgevraagd waarom. Dat ligt deels aan de genen. En soms heb je nu eenmaal een ander postuur. Daar past het niet bij om graatmager te zijn. (Kijk ook eens hoe jouw (groot)ouders er vroeger uitzagen, naar welk postuur aard jij?). Wel kun je met voeding, beweging en mindset beter in balans blijven. Lukt het (niet)? Mocht het je ondanks alle aanpassingen toch niet lukken? Prijs jezelf dan dat je al het mogelijke hebt geprobeerd. Je kunt altijd weer opnieuw proberen, ook nu nog. Overleg met jouw arts wat dan de volgende stappen zijn. Is het voor jou geen issue. Helemaal goed. Check dan wel even of je snor zit qua leefstijl. Jouw gezondheid in de toekomst is toch ook belangrijk voor jou? DNA Als ik kijk naar mijn DNA, dan zou ik graag zien dat dit helemaal top zou zijn. Het voordeel van mijn dna is dat ik nu wel meer gebrand ben op een leefstijl in balans. En ik ben heel erg geïnteresseerd in het inzetten van voeding om de switch positief te laten omslaan, de kant uit te laten vallen naar gezond zijn. Psoriasis Als tiener kreeg ik psoriasis (huidziekte). Dat zit in de familie. Je hebt daarmee meer kans op reumatoïde artritis. Laatst las ik dat ik dan ook meer kans heb op overgewicht, suikerziekte, hart- en vaatziekten. Graag voel ik me prettig dus alles wat ik nu al kan beïnvloeden, doe ik met liefde. Wel zoek ik de balans. Zo nu en dan lekker ‘losgaan’ hoort erbij. Op de medicijnen die ik soms gebruikte, staan ook allerlei bijwerkingen. Het gebruik van corticosteroïden wil je graag minimaliseren. Shampoo die stinkt naar teer, sla je ook liever over. Dat gaf wel een fris gevoel:). Kanker Alleen mijn opa is begin negentig geworden. Overige familieleden overleden soms al vrij jong aan kanker. Familie en kennissen zag ik last minute aan het Moerman dieet beginnen. Wat dan eigenlijk aan de late kant is, helaas. En kom je uit een ‘hel en verdoemenis’ omgeving, dan is overlijden best wel een ‘dingetje’. Hooikoorts Op mijn zestiende kreeg ik hooikoorts. Op alternatievere sites zie je nog weleens tips voor voeding. Die vind ik zelfs best ver gaan. Dit jaar groei ik er vast wel overheen. Schildklier Jaarlijks prik ik mijn schildklierwaarden. Een zwangerschap is een totale test voor jouw lijf waar jij mogelijk later in je leven te maken mee krijgt. In mijn geval kwamen daar schildklierwaarden uit die opvallend waren. Gelukkig nog wel binnen de marge. Mijn vader heeft tegenwoordig wel medicijnen voor zijn schildklier. Schildklierafwijkingen zouden erfelijk kunnen zijn. Soms is iets niet weten, beter ... Zwangerschapsdiabetes Zwangerschapsdiabetes heb ik gelukkig overgeslagen. Mijn moeder had dat wel. Vandaar extra checks bij mij tijdens mijn zwangerschappen. Minder joy and happiness Ik geloof dat ik best wel gevoelig ben om me snel minder lekker in mijn vel te voelen. Onthoud wel dat het eigenlijk ook best normaal is dat je je niet altijd ‘himmelhoch jauchzend’ (‘hemelhoog jubelend’) voelt. Wel is het fijn om je ‘bien dans ta peau’ (‘goed in je vel’) te voelen. Voeding draagt daar in zoverre aan bij dat jij jouw basislijn gelijkmatig houdt. Voorkom je suikerpieken, dan voel je je lekkerder -> je voorkomt dippen. En krijg je de benodigde voedingsstoffen binnen dan kan je lijf ook je hormonen goed aanmaken. Tinnitus Verder ben ik ‘voorzien van’ tinnitus. Binnenkort wil ik meer tijd vinden om te kijken wat allemaal kan helpen. Negeren helpt in ieder geval bij mij. Leve jarenlange yoga. Je leert je aandacht te verplaatsen. Gelukkig heb ik het in lichte mate. Spataderen Mijn ouders en oudere zus hebben best wel last van spataderen (gehad). Zij gingen regelmatig spuiten. Vandaar dat ik al jarenlang mijn benen naast elkaar zet. En als ik ze al een keer over elkaar heen sla, dan doe ik dat boven mijn knieën. Mijn dochters 'indoctrineer' ik nu al. Galactosemie Mijn jongste dochter heeft galactosemie en ook weer niet. Gelukkig heeft ze voldoende ‘capaciteit’ om melk te verwerken. Dat was even schrikken. Mijn man en ik hebben beiden een afwijking in een gen. Wij functioneren er overigens nog goed om. Bij ‘stront aan de knikker’ vertrouw je op je moedergevoel. Dat zorgde er in ieder geval voor dat ik met borstvoeding door bleef gaan. Ondanks vijf witte jassen voor mijn snufferd. Wat is jouw zelfbeeld? Komt jouw zelfbeeld overeen met wat anderen denken? Ik schrijf dit juist op als eye-opener. Introvert/ extravert Mensen zien mij en vinden dat ik met mijn woordje klaar sta. Eigenlijk zei ik vroeger geen boe of bah. Om contact te maken, heb ik mezelf aangeleerd iets te zeggen. En om ‘gewoon’ te presenteren. Eigenlijk ben ik meer introvert dan extravert. Een goede tip van Mo Gawdat: zoek de mensen op waar jij je wel prettig bij voelt. Op jouw werk of thuis kun je hen misschien niet altijd ontlopen. Zoek dan vrienden op die zoals jou denken. Sportief? Ik zie mezelf niet als sportief. Toch heb ik de Mont-Blanc beklommen. Een mooie prestatie waar ik trots op ben. En ik vind het leuk om te bewegen. Ik heb dan ook plezier in wat ik doe. Elke ochtend maak ik tijd voor wat oefeningen, als: opdrukken, zonnegroet (ja, ook voetballers doen dat, dat heet dan … dat weet ik nu nog steeds niet). Elke dag/ een paar keer per week een stukje fietsen of wandelen is een mooi begin. Plezierig bewegen? Wat nu als je er totaal geen plezier aan beleeft? Als je iets echt niks aan vindt èn je hebt geprobeerd er iets moois van te maken, stop er dan mee. Kun je beweging vinden dat je wel graag doet? Wandelen, fietsen of zwemmen, bijvoorbeeld. Probeer je leven van alledag zo beweeglijk mogelijk te maken. Jamie Oliver schrijft erover in zijn boek ‘Jamie’s Superfood voor elke dag’. De mensen die vitaal 100 worden, sporten niet. Zij zijn actief in hun moestuin, hebben minder comfort, zitten vaker op de grond en staan vaak op. (En ja, helaas dat bankhangen doen zij minder. Beetje minder, van bankhangen houd ik ook wel.) Keukenprinses? Een keukenprinses ben ik ook niet. Wel kook ik nu vaak twee keer per dag (wel een tijdelijk experiment, zelfs een paar dagen drie keer per dag, dat vind ik iets te enthousiast). Ik vind het plannen tijdens het koken, een uitdaging. Weten wat je eet, dat weet je het beste als je zelf kookt. Vandaar dat ik het belangrijk vind om daar tijd voor te nemen. Nu ben ik wel lekker bezig om recepten om te buigen naar snellere maaltijden. Smaakvol eten wat gemakkelijk en relatief snel te maken is. Ik pluk overal recepten vandaan. Een kok ben ik namelijk echt niet😊. Geld speelt (g)een rol? Het schip met geld komt vast zo 😊 bij mij aan. Denken in overvloed is voor mij in ontwikkeling. Welke keuze maak jij: ga jij voor voeding of kies jij voor een duurdere vakantie? Heel veel oefeningen kun je ook zelf doen. Timemanagement en hoe je het bekijkt Tijd is tegenwoordig een zeer schaars artikel. Je kunt wel de keuze maken om meer te koken. Heb je iemand die jou kan helpen? Kun je een schoonmaker inhuren? Een keer per week thuiswerken zodat je reistijd bespaart? Of doe wat oefeningen tijdens jouw favoriete serie. Tegenwoordig zeg ik ook consequent dat ik genoeg te doen heb. Span je buikspieren aan op het moment dat je achter je bureau zit. Kill de uitspraak dat je het ‘druk hebt’. Stress Eigenlijk ben ik een ontzettende stresskip op sommige momenten. Gelukkig kom ik normaal over en soms wat hyper omdat ik te enthousiast spreek😊. Een keer in de zoveel tijd ga ik naar de osteopaat om beter ‘in model’ te komen. Spanning slaat op mijn buik en trekt fijn door naar mijn nek. Ook zit ik veel achter de computer. Elke week ga ik naar hatha yoga. Dat geeft mij echt balans. Smetvrezerig Tja, da’s echt wel iets waar ik mee leef. Gelukkig kan ik wel functioneren. Ik heb zelfs de handen geschrobt van iemand die ik begeleidde die in het park even lekker zijn hand in zijn poepluier stopte. Oh ja, hij had er ook een handje van om poep aan de muren te smeren! En, heb je kinderen, en ze gaan naar de kinderopvang en school. Heerlijk al die bacillen, ahum. Echt waar, als ik het kan, hallo, dan kan jij het toch al helemaal?! Kun je nagaan. Ondanks dat ik drie chronische ziektes heb (wat klinkt dat toch zwaar), voel ik mij negentien lentes jong. Mijn geest is zo jong als een vijfjarige. Overigens vind ik het echt best wel een ding om mijn verhaal te delen. Eigenlijk vind ik het vreselijk. (Omdenken: ik vind het heel fijn dat je mij leert kennen en dat ik zo leuk met mijn neus op social media ben). Waarom ik het toch doe? In onze gesprekken gaat het over jou. Jij wilt vast weten wat voor ’n vlees je in de kuip hebt en je leert mij het beste op deze manier kennen. Ook ben ik best open tot op een bepaalde hoogte. En mijn muurtjes omlaag halen, werkt gewoon net wat beter in onze relatie. Mijn missie: werkende mensen die genoeg te doen hebben, te motiveren om aan hun lijf 2.0 te werken en hen daarbij te begeleiden. Vanuit hun eigen kracht en dichtbij henzelf te blijven. Daarbij start ik met het helpen die gelukkige, lekker etende, afslankende vrouw te worden. Aan de ene kant accepteer je je huidige situatie. Aan de andere kant vogel je uit wat bij jou werkt voor jouw lijf en leefstijl. Mijn kernwaarden: enthousiast, energiek, balans. En verder: gezond, plezier/ blijdschap. Natuurlijk hoop ik dat ik straks op mijn tachtigste een mooi vitaliteitsprogramma aanbied: hoe word je gezond en gelukkig oud ondanks jouw DNA. Tja, wellicht sleutelen we dan bij baby’s in het DNA, doen we aan poeptransplantaties en houden apps bij wat en hoeveel je mag eten. Wil jij nu die stap naar het lijf dat jij voor ogen hebt? Bel (06) 22 85 31 92. Alleen jij kan dat doen!
Comments